Britt Hoogenboom

- Coralie Vogelaar -

Looking for a Possible Algorithm for the Popular News Image & Recognized / Not Recognized

Bij MU artspace was de expositie The New Newsroom te zien, waar journalisten, techneuten, kunstenaars en ontwerpers vernieuwende formats testen, het nieuws analyseren en hun conclusies presenteren in visuals en installaties. Onderdeel van de expositie was het project van Coralie Vogelaar.

In dit verslag leg ik uit:

• welk standpunt Coralie Vogelaar inneemt;
• tot welk actueel debat en welke ontwerpers zij zich verhoudt;
• de relevantie ervan met betrekking tot mijn eigen onderzoek.

Auteurschap

Coralie Vogelaar doorzocht de database van grote persagentschappen op foto’s van tien veelbesproken nieuwsgebeurtenissen. Met zoekprogramma’s voor elk beeld - 850.000 in totaal - bepaalde ze hoe vaak dit beeld online voorkomt. Vervolgens vergeleek ze zowel de populaire foto’s als de minst populaire foto’s van exact dezelfde situaties, om te achterhalen wat het verschil maakt (The New Newsroom, 2018). In de video-installatie Recognized / Not Recognized worden de meest populaire en minst populaire fotoreportages, die Coralie Vogelaar vond in Looking for a Possible Algoritme for the Popular News Image, naast elkaar geplaatst in vergelijkende bewegingsstudies. De mensen en dramatische scènes op die foto’s worden vervangen door dansers die van de ene pose in de andere overgaan tegen een neutrale achtergrond (The New Newsroom, 2018).

Links: Looking for a Possible Algorithm for the Popular News Image | Rechts: Recognized / Not Recognized

Dit project bevraagt en gaat over de volgende thema’s:

• Onze visuele beeldcultuur
• De populariteit van persbeelden
• De rol van emotie in beeld
• De sturing van beeld en algoritmen
• De rol van de ontwerper
• Nieuwe technologieën als design research-tool

Coralie Vogelaar bevraagt op onderzoekende wijze de manier waarop we in onze hedendaagse cultuur omgaan met beeld en hoe we deze beoordelen. Het project is gestart vanuit haar fascinatie voor de duizenden beelden die worden gemaakt bij een gebeurtenis. Zij ervoer dit zelf bij de umbremlla-protesten in Hong Kong. De demonstranten leken maar met één ding bezig te zijn: foto’s maken. Al deze beelden van dezelfde gebeurtenis werden op hetzelfde moment geproduceerd en een groot deel daarvan zou vrijwel meteen op het internet verschijnen om vervolgens massaal gedeeld te worden. Zo ontstond haar onderzoeksvraag: wat zijn de eigenschappen van een ‘succesvol’ beeld?

Ze experimenteert in het onderzoek met nieuwe technologieën, die richting geven en als maatstaf fungeerde tijdens het onderzoek. Zo gebruikte ze beeldherkenningssoftware om te achterhalen hoe vaak een beeld voorkwam op Google indexen web. Aan de hand van Eye tracking software en A / B-testing vergeleek ze de meer en minder succesvolle beelden van dezelfde gebeurtenis. Coralie Vogelaar vertaalde deze bevindingen naar drie verschillende kunstwerken, waarbij wetenschap en kunst met elkaar in contact komen (Van Beek, 2017).

Vanuit de resultaten ziet Coralie Vogelaar bepaalde patronen in de succesvolle en minder succesvolle foto’s. “De succesvolle foto’s laten een simpel verhaal zien dat je kan volgen en zorgen dat je aandacht wordt getrokken naar één persoon, meestal het slachtoffer. Iedereen in de foto, alle handgebaren en lijnen, bewegen richting deze persoon waardoor je je als kijker direct met hem of haar kan identificeren”. Over de reden waarom dit een beeld succesvol maakt, vertelt zij het volgende: “Ik denk dat we geen tijd nemen, of hebben. We willen deze gebeurtenissen snel begrijpen en het zijn de meest vatbare beelden die dit bereiken. Onze breinen zijn gevuld met archetypes, die we in deze beelden en herkennen. We zien een beeld van een vluchteling graag als een jongen die een slachtoffer is, en bijvoorbeeld niet een beeld dat laat zien dat een vluchteling net zo is als wij. In de beelden voelt het niet alsof het sterke personen zijn - voor mij zijn het allemaal helden, maar ze worden neergezet als slachtoffer. In deze foto’s is er altijd één enkel slachtoffer, meestal een arm kind dat in de camera kijkt, iedereen omringt hem en daaromheen is een beetje chaos. Dat is altijd zeer succesvol” (New Dawn, 2016).

Context / Netwerk

Coralie Vogelaar reflecteert op (nieuws)fotografie, zonder daaraan een oordeel te geven. De succesvolle beelden krijgen evenveel aandacht als de mislukte beelden. Ze geeft de nieuwsfotografie een podium en de toeschouwer wordt uitgenodigd om er zelf een oordeel over te vormen (Van Beek, 2017). Desalniettemin geeft het uitgekozen onderwerp toch een standpunt aan van de kunstenares. Door te kiezen voor nieuwsfotografie en het kenbaar maken dat één beeld representatief wordt voor een bepaalde scene laat Coralie Vogelaar zien dat zij kritisch kijkt naar de omgang met beeld in onze hedendaagse beeldcultuur. In een interview merkt zij op: “Wanneer een beeld heel vaak wordt gekopieerd, gaan we dit herkennen als een archetype, waardoor we het nog meer gaan kopiëren. Hierdoor wordt dit beeld steeds vaker gezien en dat beïnvloed ons brein” (New Dawn, 2016).

John Berger / Ways of Seeing , Episode 4 (1972)

Deze opmerking sluit aan bij het vierde deel van de documentaireserie Ways of Seeing van John Berger op BBC, wat gaat over fotografie en reclame. Berger stelt vragen bij de manier waarop fotografie in de media in het westen doorgaans bekeken wordt. “In our urban world, the streets where we walk, in the busus we take, in the magazines we read, on walls, on screens, we are surrounded by images of an alternative way of life. We may remember or forget these images, but briefly we take them in. And for a moment, they stimulate our imagination, either by way of memory or anticipation. But where is this other way of life?” (Berger, 1972).

De beelden die tot ons komen, bepalen onze visie op de wereld en zo ontstaat ook het gebruik van stereotypen in beeldtaal. Coralie Vogelaar benoemt bijvoorbeeld het stereotype beeld waarbij een vluchteling het slachtoffer is. Ruben de Pater haakt hierop in in zijn column over de de What Design Can Do Refugee Challenge, die designers oproept om ‘oplossingen’ te ontwerpen voor het vluchtelingenprobleem. “Op de website staat een afbeelding van vluchtelingen die in de rij staan, bedekt met dekens, geholpen door UNHCR-werkers. […] Vluchtelingen worden uitsluitend als slachtoffers afgebeeld om de gevoelens van empathie bij de ontwerper te wekken” (Pater, 2016).

Predictive Art Bot, Disnovation

Coralie Vogelaar verhoudt zich ook tot kunstenaars die zich bezig houden met de sturing van algoritmen bij het vormen van ons algemeen denkbeeld. Net als kunstenaarsgroep Disnovation met hun Predictive Art Bot, maakt Coralie gebruik van algoritmen. De Predictive ArtBot probeert een tegenbeweging te vormen door de uitkomsten zo genereren en presenteren dat het dient als een nieuwe manier van creatief denken (Robot Love, 2018). Coralie Vogelaar gebruikt de technologie als onderdeel van haar design research om objectieve resultaten te verkrijgen en maakt vanuit deze resultaten een vertaalslag naar 3 verschillende kunstwerken, die ieder hun eigen verhaal vertellen. Daarnaast bevragen zowel Disnovation als Coralie Vogelaar beiden ons bewustzijn van de beïnvloeding van onze sociale codes: we gaan onbewust mee in wat we aangereikt krijgen en de richting die we opgestuurd worden.

Relevantie

De volgende aspecten spreken mij aan in het werk van Coralie Vogelaar.

• De rol van beeld en beeldvorming in het onderzoek: hoe sturen beelden onze waarneming;
• De toegepaste design research methoden: technologische tools en resultaten verkregen op basis van algoritmes, die zij daarmee tegelijkertijd bevraagt en een bewustzijn wil creëren tegenover de werking van algoritmes op onze beeldvorming);
• De vertaling van de resultaten naar de kunstwerken: in deze kunstwerken komt het standpunt van Coralie Vogelaar naar voren en vormen nog een extra artistieke analyse);
• De rol van emotie en gedrag in het onderzoek (de analyse van emotie in een ‘succesvol’ en ‘minder succesvol’ beeld.

De onderwerpen en methoden die Coralie Vogelaar aankaart zie in mijn eigen werk op de volgende manier terug.

• Hoe onze beeldvorming van de ‘werkelijkheid’ wordt gestuurd en beïnvloed;
• Het beeldende onderzoek, zowel analytisch als kritisch;
• Het doel van bewustzijn creëren bij de kijker.

Coralie Vogelaar zou een interessante expert zijn om contact mee te leggen voor mijn design research. Vragen die ik haar zou willen stellen zijn:

• In hoeverre laat zij zich zelf leiden door technologische tools in haar onderzoek?
• Hoe kijkt ze naar andere aspecten die ons gedrag mogelijkerwijs sturen in diverse domeinen, zoals politiek, gezondheid en menselijk welzijn, religie en consumptie?

Bronnen

Berger, J. (1972). Ways of Seeing, Episode 4 [Videobestand]. Geraadpleegd op 3 november 2018, van https://www.youtube.com/watch?v=5jTUebm73IY

New Dawn (2016). Het herkennen van patronen - een interview met Coralie Vogelaar. Geraadpleegd op 3 november 2018, van http://newdawnpaper.nl/interview/het-herkennen-van-patronen-een-interview-met-coralie-vogelaar

Pater, R. (2016). “Treating the refugee crisis as a design problem is problematic”. Geraadpleegd op 3 november 2018, van https://www.dezeen.com/2016/04/21/ruben-pater-opinion-what-design-can-do-refugee-crisis-problematic-design/

Robot Love (2018). Predictive ArtBot, Disnovation. Eindhoven: Robot Love (tijdens Dutch Design Week).

The New Newsroom (2018). Looking for a Possible Algoritme for the Popular News Image. Eindhoven: MU (tijdens Dutch Design Week).

The New Newsroom (2018). Recognized / Not Recognized. Eindhoven: MU (tijdens Dutch Design Week).

Van Beek, B (2017). Recognized / Not Recognized. Wat beweging ons leert over stilstand. Extra Magazine, 3(21). 13-21.